त्रिभंगी देहुडा ठाण – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ३५
त्रिभंगी देहुडा ठाण मांडुनिया माये । कल्पद्रुमातळीं वेणु वाजवित आहे ॥१॥
गोविंदु वो माये गोपाळु वो । सबाह्य अभ्यंतरीं अवघा परमनंदुवो ॥ध्रु०॥
सांवळे सगुण सकळा जिवांचें जीवन । घनानंद मूर्ति पाहतां हारपलें मन ॥२॥
शून्य स्थावर जंगम व्यापूनि राहिला अकळ । बाप रखुमादेविवरु विठ्ठलु सकळ ॥३॥
अर्थ:-
मांडी, गुडघा व पाऊल या तीन ठिकाणी वाकडा झालेला, पाय दुसऱ्या पावलाजवळ ठेवल्यामुळे जो देहुडा म्हणजे दीड पाय झाला आहे, अशा स्वरूपाची ठेवण मांडून ( मुरलीधराचे स्वरूप धारण करून ) कल्पवृक्षाखाली वेणू वाजवीत उभा आहे. जो अंतर्बाह्य परमानंदरूप आहे, व जो मंगवान श्रीकृष्ण, ज्याला गोविंद, गोपाळ अशीं अनेक नांवें आहेत, तो मी पाहिला गे माय ! असें तें सावळें सगुण रूप सर्व जीवांचें जें जीवन आहे व केवळ आनंदाची मूर्तिच आहे, अशा त्या श्रीकृष्णाला पाहून माझें मनच हरपून गेले. तो आकाशादि स्थावर जंगम सर्व वस्तूंत व्यापलेला असूनहि, मौज अशी की, त्याचे स्वरूप कोणाला कळत नाहीं.
त्रिभंगी देहुडा ठाण – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ३५
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
