चैतन्य चोरुनि नेलें चित्त माझें सवें गेलें ।
पाहे तंव तंव तन्मय जालें गे माय ॥१॥
देवें नवल केलें मन माझें मोहिलें ।
विसरु तो आठऊ जालागे माये ॥२॥
यासी जाणावयालागी अनुउते पाहे ।
तंव त्रिभुवन तन्मय जालेंगे माये ॥३॥
बापरखुमादेविवरें विठ्ठलरायें ।
माझें सबाह्यभ्यंतर व्यापिलेंगे माय ॥४॥
अर्थ:-
परबह्म श्रीकृष्णाने माझे जीवचैतन्य चोरून नेले त्यामुळे चित्त सहज त्याच्याबरोबर जाऊन. त्याच्याकडे पाहाते तोच माझे चित्त तद्रुप होत गेले.काय देवाने नवल केले? माझे मन अगदी मोहून टाकले. आजपर्यंत परमात्म स्वरूपाविषयी विसर होता. तोच ज्ञान झाले. मला दुसरेपणाने जाणावयास गेले तो याने त्रिभुवन आत्मरूप करून टाकले त्या माझे पिता व रखुमादेवीचे पती जे श्री विठ्ठलानी माझे सबाह्यअंतर व्यापून टाकले. असे माऊली सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
