जीवाचिया जीवा प्रेमभावाचिया भावा - संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग १९१

जीवाचिया जीवा प्रेमभावाचिया भावा – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग १९१

जीवाचिया जीवा प्रेमभावाचिया भावा ।
तुज वांचूनि केशवा अनु नावडे ॥१॥
जीवें अनुसरलिये अझून कां नये ।
वेगीं आणा तो सये प्राण माझा ॥२॥
सौभाग्यसुंदरु लावण्यसागरु ।
बापरखुमादेवीवरु श्रीविठ्ठलु ॥३॥

अर्थ:-

श्रीकृष्णा तूं सर्व जीवांचा जीव, प्रेमाचे ही प्रेम असा आहेस. तुझ्यावांचून मला दुसरे काही आवडत नाही. सर्व भावाने मी तुला शरण आले आहे. पण तू अजून का येत नाहीस. त्यामुळे फार दुःख होत आहे. तो श्रीकृष्ण म्हणजे माझा प्राणच आहे. त्याला तुम्ही लवकर घेऊन येऊन माझी भेट करून द्या.त्या श्रीकृष्णाच्या सौंदर्याचे काय वर्णन करावे? सर्व सौभाग्य त्याचे ठिकाणी असून लावण्याचा तो साक्षात् सागरच आहे. असे ते माझे पिता व रखुमादेवीचे पती श्री विठ्ठल, यांना मी सर्व जीवाभावाने शरण आलो आहे.असे माऊली सांगतात.