मग मुरडूनि घातलें मनानें ।
थोर मारु तेथें होत असे ॥१॥
पुरे पुरे वो आतां जिणें तें केउतें ।
येणें वो पंढरिनाथें वेधियेलें ॥२॥
नचले नचले कांही करणे कामान ।
याचें पाहाणेंचि विंदान कामानिया ॥३॥
बापरखुमादेविवरा विठ्ठलासी भेटी ।
संसाराची तुटी जालीगे माये ॥४॥
अर्थ:-
मनाला संसारापासून मागे फिरवून परमात्मचिंतनांत ते मन घातले असता तेथें त्या मनाला थोर मार बसतो. म्हणजे मन स्वरूपाने राहातच नाही. अशी जर स्थिति आहे, तर या दुःखरूप संसारात जगून काय करावयाचे आहे. संसार पुरे झाला. माझे पिता व रखुमाईचे पती जे श्री विठ्ठल म्हणजेच पंढरीनाथाने माझ्या मनाला अगदी वेढून टाकले आहे की. ज्याच्या पहाण्याच्या बलवान इच्छेने संसारिक पदार्थाची इच्छा करणे असा मनाचा व्यापार चालतच नाही.असे माऊली सांगतात
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
