ठाकुनी आलिये तुजपाशीं – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग १५७

ठाकुनी आलिये तुजपाशीं ।
थिते मुकलिये मनुष्यपणासी ॥१॥
भलें केलें विठ्ठला पिकें भरला साउला ।
घरीचीं कोपतीं सोडी जाऊं दे वहिला ॥ध्रु०॥
संसार साउला माझा पालटुनि देसी ।
तरी मी होईन तुझी कामारी दासी ॥२॥
संसार साउला माझा पालटुनि देसी ।
बापरखुमादेवीवरा विठ्ठला गुणरासी ॥३॥
अर्थ:-

एक गवळण म्हणते. हे श्रीकृष्णा मी तुझ्याजवळ आल्याबरोबर मी आपल्या मनुष्यपणाला म्हणजे जीवभावाला मुकून गेले. तुझ्याजवळ आल्याबरोबर तूं माझे अंगावर पिचकारी मारलीस. त्यामुळे माझे वस्त्र सगळे भिजून गेले. तूं हे चांगले केलेस का? अरे हे पाहिल्यावर माझ्या घरची मंडळी माझ्यावर फार रागावतील. म्हणून मला लवकर घरी जाऊ दे. हे माझे संसाराचे वस्त्र जर पालटून देशील म्हणजे ज्या संसारास मी सत्य समजत होते. त्याचा मिथ्यात्व निश्चय करुन टाकशील तर मी तुझी कष्ट करणारी दासी होईन. माझे पिता व रखुमाईचे पती जे श्रीविठ्ठल त्यांनी माझे हे संसाररुपी वस्त्र पालटून दिल्यामुळे मी त्याचे गुणराशी म्हणजे निर्गुण स्वरुपाशी एकरुप झाले. असे माऊली सांगतात.