जालेनि पाईकें गोसाविपण जिंके – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग १२३
जालेनि पाईकें गोसाविपण जिंके ।
परि स्वामिया सेवक साचा होय ॥
एकएकेविणें स्वामीसेवकपण ।
मिरविती हे खुण स्वामी जाणे ॥१॥
पाईक काय स्वामी स्वामिया काय पाईक ।
असतां एके एक दोन्ही नव्हती ॥२॥
स्वामीचें काज पाईकपणें वोज ।
करितां होय चोज पैं गा ॥
बापरखुमादेविवरा विठ्ठलासि वोळगतां ।
पाईका स्वामी असतां निवृत्ति ऐसा ॥३॥
अर्थ:-
पाईक म्हणजे सेवक होऊन स्वामीपणा प्राप्त करून घेतो. तथापि स्वामी आणि सेवक हा भाव कायम राहतोच. स्वामीपणा किंवा सेवकपणा हे सापेक्ष आहेत. म्हणजे स्वामीपणा असला तरच सेवकपणा असणार, आणि सेवकपणा असेल तरच स्वामीचे स्वामीपण, पण ऐक्य भावाचा निश्चय होऊन देव भक्तांमध्ये स्वामीसेवकपणा कसा नांदत आहे याची खूण देवच जाणतो.लौकिकदृष्ट्या विचार केला तर सेवक काय स्वामी होईल? कां स्वामी सेवक होईल? दोघामध्ये ऐक्य निश्चित झाले असतां स्वामी सेवकपणा हा द्वैतभाव राहात नाही. धन्याचे काम सेवकपणा पत्करून चांगले केले असतां त्याचे कौतुकच होते. माझे पिता व रखुमादेवीचे पती जे श्रीविठ्ठल त्यांना भजले असता पाईक जपाईकपणाने असला तरी माझे मालक निवृत्तीराय आहेत. असे माऊली सांगतात.
जालेनि पाईकें गोसाविपण जिंके – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग १२३
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
