पाळण्याची परी सांगेन आतां ।
पाळण्या तान्हुलें बोंभाते देहेविणेम ताता ॥१॥
तेथें जनुक नव्हे जननी नव्हे ।
बाळक नवे होये मासे विण ॥ध्रु०॥
तेथें तेल सारुनि अभ्यंग केलें ।
बाळक पुसिलें अंबरवर्णे ॥२॥
बापरखुमादेविवरु अनुभवित जाले ।
ते निजरुप पावले परब्रह्मीं ॥३॥
अर्थ:-
आतां तुम्हाला पाळण्याचा प्रकार सांगतो त्या परमात्मरूपी पाळण्यांत ‘सान्हुलें’ म्हणजे परिछिनभाव घेतलेला जीव वास्तविक आत्मदृष्टीने त्याच्या ठिकाणी देहादिकांचा संबंध नसतांना उगीच ओरडतो. वास्तविक आत्मस्वरूपाला बाप नाही, आई नाही, व बालकपणाही नाही. अशा आल्याची सिद्धि माझेपणा नसेल तर होते. अशा स्वरूपाच्या बालकाला आत्मरूप प्रतितीचे तेल लाऊन वैराग्याचे स्नान घातले. आणि विचारांच्या सुंदर वस्त्रानी पुसिले. तेंव्हा माझे पिता व रखुमादेवीचे पती जे श्रीविठ्ठल त्यांचा अनुभव घेते झाले. व त्यामुळे ते बाळ परमात्मरूपाला प्राप्त झाले.असे माऊली सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
