आकारेंवीण पाळणा पहुडलें ।
निराकार म्हणोनि वोसणाईलें ॥१॥
जो जो जो जो बाळा निराकार पाळणा ।
व्योमीं व्योमाकारीं झोंप घेई ॥ध्रु०॥
चौदा नि:शब्दीं जागृत केलें ।
येकविसी हालवूनि बाळ उठविलें ॥२॥
बाप रखुमादेविवरु निजीं निजविलें ।
कांहीं नव्हे ऐसें कांहीं ना केलें ॥३॥
अर्थ:-
निराकारस्वरूप परमात्मा हाच कोणी एक पाळणा त्यामध्ये जीवरूपी बालक निजविले. त्याला आत्मविस्मृतीची झोप लागली. व ते ‘हा जनकु हे माता । हा मी गौर हीन पुरता । पुत्र वित्त कांता । माझे हेना ॥ज्ञा. ॥अशा त-हेचे बरळु लागला. अशा वेळी श्रीगुरूरूपी माऊली तेथे येऊन पाळणा हालवून जो जो म्हणजे जागा हो, जागा हो असे म्हणून झोके देऊ लागले.आणि त्या गाण्यांमध्ये चिदाकाशरूपी पाळण्यांत चिदाकाशरूप होऊन झोप घे.त्या एकवीस तत्त्वांत गुरफडून निजलेल्या बालकाला चौदा विद्यारूपी शब्दांनी हालवून आत्मस्वरूपा विषयी जागे केले. माझे पिता व रखुमादेवीचे पती श्रीविठ्ठल त्यानी आपल्या स्वरूपांच्या ठिकाणी त्याला स्वस्वरूप केले. वास्तविक झोपेमध्ये जसे जीवाला दुसरे काही कळत नाही. त्याप्रमाणे पंढरीरायांनी त्या जीवरूपी बालकाला आपल्या स्वरूपाशिवाय इतर कशाचेही भान राहू दिले नाही. असे माऊली सांगतात.
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
