पुरे जरी म्हणों तरी अमित पुरला – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ६४०
पुरे जरी म्हणों तरी अमित पुरला ।
पुरोनिया उरला तेज:पुंज वो माय ॥१॥
ज्ञानाचे खाणीं माणिके निर्वाणी
लाधले मी निर्गुणी निरालंब वो माय ॥२॥
आत्मवाचिया परी खेवणिलीं भूषणें ।
तें मी आवडीचें लेणें
लेईलें वो माय ॥३॥
हा सुजडु जडला विटेसि लाधला ।
त्या रखुमादेविवरा विठ्ठला मी
न्याहाळी वो माय ॥४॥
अर्थ:-
परमात्म्याच्या एका अंशावर जगत आहे. हे गीतेच्या दहाव्या अध्यायाच्या शेवटी सांगितले आहे. यावरुन परमात्मा जगताचे बाहेर अनंत अंशाने उरलाच आहे. जगतांत परमात्मा पूर्ण भरला आहे असे म्हटले तरी त्याहीपेक्षा तो अमित्य’ म्हणजे अपरिमित ‘स्वप्रकाश’ म्हणजे पूर्ण ज्ञान स्वरुपाने आहेच.त्याच्या स्वप्रकाश ज्ञानाच्या खाणीत मोक्षासारखी माणिकं मला मिळाली. आणि आपल्या स्वताच्या आश्रयावर असणाऱ्या सच्चिदानंद परमात्मा स्वरुपास मी मिळालो. आतां मी आपल्या स्वरुपावर आकाशादि प्रपंचाची भूषणे. आनंदाने धारण केली आहेत. त्यामुळे माझ्या स्वरुपाला प्रपंचापासून कांही एक धक्का लागणार नाही.ज्यांच्या स्वरुपाशी मी एकरुप झालो. ते रखुमादेवीचे पती श्रीविठ्ठल, यांना मी आनंदाने पाहात आहे असे माऊली सांगतात.
पुरे जरी म्हणों तरी अमित पुरला – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ६४०
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
