परब्रह्म सांवळे गोपवेशें निरालें – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ९३

परब्रह्म सांवळे गोपवेशें निरालें ।
ह्रदलकमळीं स्थिरावलें काय सांगो ॥
कायावाचामनें पाहे जों पाहणें ।
तव नवलाव होये निर्गुणरया ॥१॥
नामरुपीं गोडी हेचि आवडी आतां ।
न विसंबे सर्वथा तुजलागी ॥ध्रु०॥
जगडवाळ जाण कारे याचें ॥
तुझीचि बुंथी तुजचि न कळे याचें चोज ।
केंवीं वर्णिसी सहज गुणे रया ॥२॥
म्हणोनि दृष्टि चोरुनि पडे मिठी ।
मन चोरुनिया पुढतापुढती तुजचिमाजि ॥
बापरखुमादेविवरा विठ्ठला ॥
उदारा येणेचिं नाहीं त्रिशुध्दि ।
येणें निवृत्तिरायें खुणा दाऊनिया ।
सकळगुणीं गुणातीत तुटली आधी रया ॥३॥

अर्थ:-

काय सांगु ते गोपवेशातील सावळे परब्रह्म माझ्या हृदयकमळात स्थिरावले आहे. काया वाचा मनाने त्याला पहायला गेले तर नवल झाले ते निर्गुण असल्याचे जाणवले. त्यामुळे फक्त तुझ्या नाम व रुपाची गोडी धरुन फक्त तुझ्यावर, इतर ठिकाणी न जाता विसंबलो आहे. ह्या जगडंबर प्रपंचाचे तुला भान नाही आवड नाही तरी तो तु भोगत असतोस हे समजत नाही. हे सगुणरुप ओढुन घेतलेले रुप तुलाच कळत नाही.त्याचे वर्णन कसे करायचे हे सुचत नाही. त्या करिता सगुणच्या साहय्याने तुझे निर्गुण स्वरुप जाणावयास वाटत आहे. माझे पिता व रखुमाईचे पती श्री विठ्ठल हे उदार आहेत.त्यांच्या पाशी त्रिशुध्दी असुन सर्व गुण असुन गुणातीत ही तेच आहेत अशी खुण निवृत्तीनाथांनी दाखवली माझी चिंता तोडली असे माऊली सांगतात.