पढियंते कीं सिंह दुरी जाणसी – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ५८४
पढियंते कीं सिंह दुरी जाणसी
तरि तो ठावो दृष्टीसी दुरी ।
मोकारेविण प्रतिबिंबासी चेतना
लाहे ऐसें कीजे रया ॥१॥
आवडी वेचुनियां डोळिया
पुढें रितां कां रिगतासी ।
तूंचि सर्वाभूति ऐसें जरि
जाणसी तरि साचे भेटी
केउता जासी रया ॥२॥
अरे हा दुजेविण खेळु मांडिला
हरि जैत अनुठायीं नाहीं ।
बापरखुमादेविवराविठ्ठला
तूं जाणतयासि काय
जाणणें रया ॥३॥
अर्थ:-
हे पांडुरंगा तुला प्रेमळ भक्त. सगुण रुपाने जाणतात तथापि वास्तविक जाणावयाचे तुझे निर्गुण रुप ते त्यांच्या दृष्टीला दूरच असते. सिंह मोकळा नसून विहीरीजवळ बांधलेला असेल तर आपले प्रतिबिंब विहीरीत पाहून त्याच्याशी ऐक्य करण्याची जशी त्या सिंहाला चेतना उत्पन्न होते. त्याप्रमाणे तुला पाहिल्याबरोबर तुझे यथार्थ स्वरुप पाहाण्याची चेतना त्या प्रेमळ भक्तांना उत्पन्न व्हावी असे कर. त्याचे निर्मळ प्रेम पाहून त्याच्या डोळ्यापुढे सगुण रूपाने का प्रगट होतोस ? जर तुला ठाऊक आहे की, या सर्व भूतमात्रामध्ये आपणच व्याप्त तरी मग त्यांना निर्गुण रुपाने भेट देण्याचे सोडून सगुणरुपाने भेट देण्याच्या आवडीने का जातोस. अरे दुसरेपणावाचून हा द्वैताचा खेळ तू मानला असून त्यांत निर्गुण रुपाने तुला पहाणायाचा जय किंवा सगुणरुपाने पाहणारयाचा पराजय पण हे दोन्हीही जय, पराजय तुझ्या स्वरुपावाचून दुसरीकडे नाही माझे पिता व रखुमाईचे पती श्री विठ्ठला तुम्ही असा विचार कर की त्या भक्तांना तुझे निर्गुणरुप जाणण्याशिवाय दुसरा काय विषय आहे. असे माऊली सांगतात.
पढियंते कीं सिंह दुरी जाणसी – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ५८४
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
