जिणें देउनि देहीं नि:शंक होईजे – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ५६६
जिणें देउनि देहीं नि:शंक होईजे ।
मां मरणें तयासि म्हणिजे ॥१॥
जिणें तें काई मरणें तें काई ।
जिणें मरणें दोन्ही चोजवेना ॥२॥
सिंधु बुडबुडा क्षणामाजि आटे ।
सिंधु बुडबुडा कांहीं ते नाटे ॥३॥
बापरखुमादेविवराच्या पायीं ।
ज्ञानदेवो पाही मरण जाणें ॥४॥
अर्थ:-
देह असतांनाच देहाच्या ठिकाणचा जीवभाव टाकून देऊन आपण परमात्मरूपच आहोत. असा निःसंदेह बोध होणे यालाच परमार्थ दृष्टीने मरण म्हणतात. परमार्थ दृष्टीने जन्म किंवा मरण हे मुळीच नाहीत. समुद्रावर भासणारा बुडबुडा एका क्षणामध्ये समुद्ररूप होतो. मग तो समुद्ररूप झालेला बुडबुडा केंव्हाही नाहीसा होत नाही. तद्वत जीव ब्रह्मरूप झाल्यानंतर तो अजरामर होतो. माझे पिता व रखुमादेवीचे पती जे श्रीविठ्ठल त्याच्या चरणाच्या ठिकाणी बुडबुड्याप्रमाणे लय पावणे याचे नाव मरण आहे. असे माऊली सांगतात.
जिणें देउनि देहीं नि:शंक होईजे – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग ५६६
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
