जे ब्रम्हीं पाहतां मन न सिरे कोठें – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग २९९
जे ब्रम्हीं पाहतां मन न सिरे कोठें ।
ऐसियाचे पेठें मज उभे केलें ॥१॥
नावाडा श्रीरंगु जाहाला हाळुवारु ।
तेणें पावविला पारु ब्रह्मविद्येचा ॥२॥
श्रीगुरुविण सर्व शून्य हेंचि मी जाणें ।
तेथिचिये खुणें निवृत्तिराजु ॥३॥
बापरखुमादेविवरी विठ्ठलीं अनुसंधान ।
रात्रिदिन लीन ब्रह्मस्थिति ॥४॥
अर्थ:-
ज्या परब्रह्माच्या स्वरूपाविषयी विचार केला तर मन अन्यत्र कोठेही जात नाही.अशा परमात्म स्वरूपाच्या पेठेत मला नेऊन उभे केले. त्या पेठेत जाण्याला संसार समुद्र फार मोठा आहे. खरा तथापि भगवान जो श्रीरंग हा नावाडी होऊन त्याने मला हलकेच यत्किंचितही धक्का लागु न देता ब्रह्मविद्येचा पार प्राप्त करून दिला. हे सर्व उपकार श्रीगुरूचे असल्यामुळे त्या श्रीगुरूवांचून मी सर्व शून्य समजतो. कारण तेथील खूण प्राप्त करून देणारे श्रीगुरूनिवृत्तिराजच आहेत. माझे पिता व रखुमादेवीचे पती जे श्रीविठ्ठल त्यांच्या ठिकाणी अनुसंधान ठेऊन रात्रंदिवस ब्रह्मस्थितिमध्ये लीन करून ठेवणाऱ्या श्रीगुरूंचे काय उपकार सांगावे. असे माऊली सांगतात.
जे ब्रम्हीं पाहतां मन न सिरे कोठें – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग २९९
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
