अंबुला माहेरीं भोगी धणीवरी – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग १३४
अंबुला माहेरीं भोगी धणीवरी ।
मग तया श्रीहरि सांगों गूज ॥१॥
माझें सुख मीच भोगीन ।
क्षेमेंसि निगेन अंगोअंगीं ॥२॥
सांडुनि कुळाचार जालिये निर्लज्ज ।
तुम्ही काय मज शिकवाल ॥३॥
रखुमादेविवरु विठ्ठल मातापिता ।
मी त्याची दुहिता सर्वांगुणीं ॥४॥
अर्थ:-
माझ्या पतिला माहेरी म्हणजे मी आपल्या स्वरुपांच्या ठिकाणीच आनंदाने भोगीत आहेत. अशा भोगाच्या आनंदात श्रीहरिजवळ गुज गोष्टी करीन. मी आपले सुख मीच भोगित आहे. आणि पतिला वरचेवर क्षेम देण्याकरिता अंग उपांगाने निघत आहे. लौकिक कुलाचाराचा परित्याग करुन मी निर्लज्ज झाल्यावर तुम्ही मला लौकिकाच्या गोष्टी काय शिकवणार. रखुमादेवीचे पती जे श्रीविठ्ठल तीच माझी माता व तोच माझा पिता असून सर्वांगाने मीच त्याची मुलगी होय, असे माऊली सांगतात.
अंबुला माहेरीं भोगी धणीवरी – संत ज्ञानेश्वर महाराज अभंग १३४
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
