जनक तूं माझा जननी जगाची । करुणा आमुची कां हो नये ॥१॥ कासया संसार लावियेला पाठीं । पडलीसे तुटी तुमची माझी ॥२॥ जन्म जरा मरण आम्हां सुख दुःख । पहासी कौतुक काय देवा ॥३॥ गहिंवरुनी चोखा उभा महाद्वारीं । विनवी जोडूनि करीं विठोबासी ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
