Skip to content
दुर्लभ होतें तें सुलभ – संत चोखामेळा अभंग – २१०
दुर्लभ होतें तें सुलभ पैं झालें ।
आपण नटलें सगुण रुप ॥१॥
धरोनी आवडी पंढरीये आलें ।
उभेंचि राहिलें कर कटीं ॥२॥
युगें अपरंपार न कळे ज्याचा पार ।
वैष्णवांचा भार शोभतसे ॥३॥
दिंडया गरुड टके पताका शोभती ।
बागडे नाचती हरिदास ॥४॥
चोखा म्हणे ऐसें धरोनियां भीड ।
उभाउभी कोड पुरवितो ॥५॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
दुर्लभ होतें तें सुलभ – संत चोखामेळा अभंग – २१०
