Skip to content
वारंवार किती करूं – संत चोखामेळा अभंग – १०२
वारंवार किती करूं करकर ।
माझा तंव आधार खुंटलासे ॥१॥
न बोलावें आतां हेंचि शहाणपण ।
होउनी पाषाण पडो द्वारीं ॥२॥
केव्हां तरी तुम्हां होईल आठवणे ।
हाचि एक भाव धरूं आतां ॥३॥
चोखा म्हणे मग येशील गिवसित ।
तोंवरी चित्त दृढ करूं ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
वारंवार किती करूं – संत चोखामेळा अभंग – १०२
