माप म्हणे मी मवितें – संत तुकाराम अभंग – 331
नव्हे शब्द एक देशी – संत तुकाराम अभंग – 330
पोटीं जन्मती रोग – संत तुकाराम अभंग – 329
विश्वव्यापी माया – संत तुकाराम अभंग – 328
तुजवरी ज्याचें मन – संत तुकाराम अभंग – 327
आविसाचये आशा गळ गिळी मासा – संत तुकाराम अभंग – 326
कोणतें कारण राहिलें यामुळें – संत तुकाराम अभंग – 325
तीर्थें केलीं कोटीवरी – संत तुकाराम अभंग – 324
सोलीव जें सुख अतिसुखाहुनि – संत तुकाराम अभंग – 323
सोयरिया करी पाहुणेरु बरा – संत तुकाराम अभंग – 322
बरवा बरवा बरवा देवा तूं – संत तुकाराम अभंग – 321
बाहिर पडिलों आपुल्या कर्तव्यें – संत तुकाराम अभंग – 320
विठ्ठला रे तूं उदाराचा राव – संत तुकाराम अभंग – 319
आशाबद्ध वक्ता – संत तुकाराम अभंग – 318
संत मागे पाणी नेदी एक चूळी – संत तुकाराम अभंग – 317
काय खावें आतां कोणीकडे जावें – संत तुकाराम अभंग – 316
नाही दुकळलों अन्ना – संत तुकाराम अभंग – 315
मी तों दीनाहूनि दीन – संत तुकाराम अभंग – 314
दोष पळती कीर्तनें – संत तुकाराम अभंग – 313
करा नारायणा – संत तुकाराम अभंग – 312
त्रैलोक्य पिळतां उबगला नाहीं – संत तुकाराम अभंग – 311
एक वेळ प्रायिश्चत्त – संत तुकाराम अभंग – 310
मुखें बोले ब्रम्हज्ञान – संत तुकाराम अभंग – 309
द्रव्य असतां धर्म न करी – संत तुकाराम अभंग – 308
