समर्थाची धरिली कास – संत तुकाराम अभंग –1337
अवचितचि हातीं ठेवा – संत तुकाराम अभंग –1336
मथनीचें नवनीत – संत तुकाराम अभंग –1335
न पाहें माघारें आतां परतोनि – संत तुकाराम अभंग –1334
गोदेकांठी होता आड – संत तुकाराम अभंग –1333
शीतळ तें शीतळाहुनी – संत तुकाराम अभंग –1332
सर्व संगीं विट आला – संत तुकाराम अभंग –1331
आपुल्या आपण उगवा – संत तुकाराम अभंग –1330
येणें पांगें पायांपाशीं – संत तुकाराम अभंग –1329
ॠणाच्या परिहारा जालों – संत तुकाराम अभंग –1328
स्वामित्वाचीं वर्में असोनि – संत तुकाराम अभंग –1327
बहु देवा बरें जालें – संत तुकाराम अभंग –1326
निष्ठुर तो दिसे निराकारपणें – संत तुकाराम अभंग –1325
हा तों नव्हे कांहीं – संत तुकाराम अभंग –1324
होईल तरि पुसापुसी – संत तुकाराम अभंग –1323
आतां होइन धरणेकरी – संत तुकाराम अभंग –1322
दिकची या नाहीं – संत तुकाराम अभंग –1321
किती विवंचना करीतसें – संत तुकाराम अभंग –1320
तरिच हा जीव संसारीं – संत तुकाराम अभंग –1319
कोण पुण्य कोण गांठी – संत तुकाराम अभंग –1318
चित्ता ऐसी नको देऊं – संत तुकाराम अभंग –1317
तुम्ही आम्ही भले आतां – संत तुकाराम अभंग –1316
माझें जड भारी – संत तुकाराम अभंग –1315
नाहीं माथां भार – संत तुकाराम अभंग –1314
