कृष्ण बळियामाजि – संत निळोबाराय अभंग – १३९
म्हणती पाठवावा अक्रूर – संत निळोबाराय अभंग – १३८
राजा म्हणे रजकहि – संत निळोबाराय अभंग – १३७
जरी तो येईल येथें – संत निळोबाराय अभंग – १३६
यावरी कंस भयाभीत – संत निळोबाराय अभंग – १३५
इंद्र म्हणे गा – संत निळोबाराय अभंग – १३४
मग तो उतरुनियां – संत निळोबाराय अभंग – १३३
लोक सकळहि बाहेरी – संत निळोबाराय अभंग – १३२
प्राणीमात्र पर्वतातळीं – संत निळोबाराय अभंग – १३१
मग म्हणे गडियां – संत निळोबाराय अभंग – १३०
संवर्तक वर्षेल जळधारीं – संत निळोबाराय अभंग – १२९
यात्रा फिरोनियां माघारी – संत निळोबाराय अभंग – १२८
ते म्हणती रे हे – संत निळोबाराय अभंग – १२७
मग सांगे गडियां – संत निळोबाराय अभंग – १२६
तंव आली वार्षिक – संत निळोबाराय अभंग – १२५
मग पाचारुनियां प्रांतवासी – संत निळोबाराय अभंग – १२४
सप्त अहोरात्र होतां – संत निळोबाराय अभंग – १२३
मग पाय ठेऊनि – संत निळोबाराय अभंग – १२२
यावरी आपण वृक्षातळीं – संत निळोबाराय अभंग – १२१
तंव त्यां म्हणे रे – संत निळोबाराय अभंग – १२०
येरे दिवशीं घेउनी – संत निळोबाराय अभंग – ११९
माते बळिया शिरोमणी – संत निळोबाराय अभंग – ११८
म्हणती आजि वांचिलों – संत निळोबाराय अभंग – ११७
नेत्र झांकविले ते – संत निळोबाराय अभंग – ११६
