नाहीं म्हणतां अवघें तेंचि – संत निळोबाराय अभंग – 1505
नाहींचि उरला रिता – संत निळोबाराय अभंग – 1504
नाहींचि या डाळ मूळ – संत निळोबाराय अभंग – 1503
नवल हा प्रकाशवेगळा – संत निळोबाराय अभंग – 1502
जाणे सकळां अंतरींचा – संत निळोबाराय अभंग – 1501
छायामंडपींचीं चित्रें दिसती – संत निळोबाराय अभंग – 1500
घंडु जातां अळकांर – संत निळोबाराय अभंग – 1499
गंगा पवित्र सर्वागुणी – संत निळोबाराय अभंग – 1498
गगनीं वसोनियां रवी – संत निळोबाराय अभंग – 1497
खांबसूत्रीं खेळवीं दोरी – संत निळोबाराय अभंग – 1496
कोठेंचि हा नसे कोठेंही न दिसे – संत निळोबाराय अभंग – 1495
कोठें ग्रामीं कोठें पुरीं – संत निळोबाराय अभंग – 1494
कोठें वसे झाडाचिवरी – संत निळोबाराय अभंग – 1493
कैंचि आतां जीवा उरी – संत निळोबाराय अभंग – 1492
कैंचि याला बाईल आई – संत निळोबाराय अभंग – 1491
कैसा याचा वेध जाणती अनुभवी – संत निळोबाराय अभंग – 1490
कांहींच न होऊनि विस्तारला – संत निळोबाराय अभंग – 1489
काय वर्णूं याचे गुण – संत निळोबाराय अभंग – 1488
कल्पनातीत झालें मन – संत निळोबाराय अभंग – 1487
अंगकांति प्रकाशली – संत निळोबाराय अभंग – 1486
एकीं एकपणा ठाव – संत निळोबाराय अभंग – 1485
एक बैसे सिंहासनीं – संत निळोबाराय अभंग – 1484
एकापासूनी झालें विश्व – संत निळोबाराय अभंग – 1483
कृपा केली संतजनीं – संत निळोबाराय अभंग – 1482
