संसाराचें नाहीं भय – संत चोखामेळा अभंग – १०७

सुखाचिया लागीं करितों – संत चोखामेळा अभंग – १०६

साच जें होतें तें – संत चोखामेळा अभंग – १०५

समर्थांसी रंकें शिकवण – संत चोखामेळा अभंग – १०४

श्वान अथवा सुकर – संत चोखामेळा अभंग – १०३

वारंवार किती करूं – संत चोखामेळा अभंग – १०२

यातीहीन मज म्हणती – संत चोखामेळा अभंग – १०१

मी तो विकलों तुमचिये – संत चोखामेळा अभंग – १००

माया मोहोजाळे गुंतलोंसे – संत चोखामेळा अभंग – ९९

माझा तंव अवघा – संत चोखामेळा अभंग – ९८

माझा मी विचार – संत चोखामेळा अभंग – ९७

मजचि कां करणें – संत चोखामेळा अभंग – ९६

भ्रमण न करितां भागलों – संत चोखामेळा अभंग – ९५

भवाचिया भेणें येतों – संत चोखामेळा अभंग – ९४

बावरलें मन करीं – संत चोखामेळा अभंग – ९३

बरें हें वाईट आहे – संत चोखामेळा अभंग – ९२

बरें झालें येथें आलोंसे – संत चोखामेळा अभंग – ९१

नेत्रीं अश्रूधारा उभा – संत चोखामेळा अभंग – ९०

नेणों तुमचे मन कठिण – संत चोखामेळा अभंग – ८९

नाहीं देह शुद्ध याति – संत चोखामेळा अभंग – ८८

धीर माझे मना – संत चोखामेळा अभंग – ८७

धांव घाली विठु आतां – संत चोखामेळा अभंग – ८६

धरोनी विश्वास राहिलेसें – संत चोखामेळा अभंग – ८५

धरोनिया आशा टाकिलासे – संत चोखामेळा अभंग – ८४