सांडोनि तितुकें यथाबीज केलें । कैंसे चाळविलें कानडीयाने ॥१॥ रखुमाई आई ती जालीसे उदास । पुंडलिका कैसें पडिलें मौन ॥२॥ कनकाचें ताटीं रत्नाचे दीपक । सुंदर श्रीमुख वोवाळती ॥३॥ भानुदास म्हणे चला मजसवें । वाचा ऋणदेवें सांभाळावें ॥४॥
