ऐक साजनी वो बाई । तुम्हा एवढें थोर नहीं ।
भाव केला घरजांवाई । खावयासी तूप सेवाई ॥१॥
फु फु फु फु फुगडी गे । तुम्ही आम्ही खेळु दोघी गे ॥ध्रु०॥
प्रपंच केला गोड सगळा गे । ज्ञान फुगडीवर समला गे ।
प्रेम तिचा चांगट गे सुदंर पहाता अलगट गे ॥२॥
शांती सोयरी सखी माझी गे । तिची बरी संगत काजी गे ।
तिचा हात धरितां गेली माझी गे । मोह ममतेची बीज माजी गे ॥३॥
फुगडी खेळतां हाता शिणला गे । अंतरीचा द्वैत भेद गेला गे ।
हृदयीं प्रकटला ज्ञानदीप गे । गेली अज्ञानाची झोंप गे ॥४॥
दया क्षमा तिची बहीण गे । तिशी म्यां धरीले कवळुन गे ।
फुगडी खेळतां आला शीण गे । गरगर भोंड गेली जिरुन गे ॥५॥
ऐशी फुगडी खेळले गे । परब्रह्मी सुख आगविले गे ।
भानुदास म्हणे रंगलों गे । जन्ममरण हरलों गे ॥६॥
