अवतारादिक जाले कर्मभूमीं आले ।
विश्व जनीं दोखिलें आपुले डोळां ॥१॥
देखिल्या स्वरुपा नुद्धरे काय जन ।
तें काय म्हणोन सांगों स्वामीं ॥२॥
उद्धरत काय नहीं आत्मज्ञान ।
देखिलें तें जाण सर्व वाव ॥३॥
वाव म्हणों तरी कोंदलें स्वरुप ।
लावलिया माप मोजवेना ॥४॥
देखत देखत वेडावल जन ।
रूप डोळेवीन पाहूं जाती ॥५॥
भानुदास म्हणे सदगुरुच्या लोभें ।
आहेचि तें उभें विटेवरी ॥६॥
