दीनबंधु ब्रीद भले । जरी त्वां चरणीं बांधिलें ।
तरी कां आम्हा उपेक्षिले । संगे पंढरीराया ॥१॥
जळ बुडवीं पाषाण । जडकाष्ठा तारी पूर्ण ।
आपण वाढविलें म्हणोन । सांगे पंढरीराया ॥२॥
जीवानीं हा अभिमानी । तुं तंव जगाचें जीवन ।
ब्रीद आपुलें सांभळी पूर्ण । पंढ रीराया ॥३॥
माता ती क्रोध दृष्टी । परते बाळकासी लोटी ।
तरी तें चरणी घाली मिठी । पंढरीराया ॥४॥
सबळ काष्ठा कोरी भ्रमर ।
परि कमळ रक्षी निर्धार तैसा तुं प्रीतिकर ।
पंढारीराया ॥५॥
शारण निजभावेसी । भानुदास सेवेसी ।
तया तु नुपेक्षिसी सांगे पंढारीराया ॥६॥
