मज निरविलें कोनाचिये हातीं ।
वैकुंठीं श्रीपति राहिलासी ॥१॥
कोणी नाहीं मज ठाऊक तुजला ।
संकटाचा घाला कैसा केला ॥२॥
दुरी टाकूनियां केलेसे निष्ठूर ।
दुःखाने बेजार केलें मज ॥३॥
काय राग आला तुझिया मनांत ।
तयामुळें शोंकांत पाडियलें ॥४॥
अन्यायाची राशी देहचि सगळा ।
हा राग गोपाळा न मानावा ॥५॥
क्षमा करीं माझे सर्व अपराध ।
धरावा भेद कांही देवा ॥६॥
भानुदास म्हणे अंगिकारा त्वरित ।
करुनि आनंदात ठेवा पायीं ॥७॥
