चंचळ हें मन नावरे माझ्यानें । कामाच्या व्यसनें पीडीतसे ॥१॥ अविवेकांचे बळ झालें असे फार । धांवती षडविकार सैरावैरां ॥२॥ विवेकाची शक्ति होऊनिया क्षीण । सत्कार्मासी हीन बुद्धी झाली ॥३॥ चित्ताचा चालक अगा सुत्रधारी । भानुदासा हरी कृपा करी ॥४॥
