तुम्हीं कराल जें काय एक नोहे ।
ब्रह्मांड अवघे हें उभाराल ॥१॥
तुझिया सत्तेनें सकळांचा प्राण ।
चालतसे जाण ब्रह्मांड हैं ॥२॥
तुझिया सामर्थ्या नाहीं अंतपार ।
तेथें मी किंकर काय जाणे ॥३॥
सर्व अपराधी शरण मी पतित ।
उपेक्षा त्वा मातें न करावी ॥४॥
भानुदास म्हणे पुरवा मनोरथ ।
तुम्हीं अनाथनाथ पांडुरंगा ॥५॥
