नको फिरूं रानीं वनीं तूं दुर्गघाट ।
सोपीं आहे वाट पंढरीची ॥१॥
नको करुं जप तप अनुष्टाहान ।
सोपी आहे जाण पंढरी हे ॥२॥
नको जाऊं तीर्था मनाच्या हव्यासें ।
जाई तुं उल्हासें पंढरीसी ॥३॥
नको करुं योग अष्टांग निर्वाण ।
सोपें तें भुवन पंढरी जगीं ॥४॥
भानुदास म्हणे सोपें वर्म राम ।
कासयासी श्रम करिसी बहु ॥५॥
