संत भानुदास अभंग मुमुक्षूसबोध गाथा – एकूण ८ अभंग
४९
ये संसारी बहूता वाटा । सिद्ध साधका सुभटा ।
दीप देहींचा गोमटा । तवंची ठाका सुपंथू ॥१॥
मग आयुष्यांच्या अस्तमानीं । पडलिया काळाच्या वदनीं ।
तें वेळें न राखे मायाराणी । वडवा जंखिणीं प्राणियां ॥२॥
मार्गु सांपडला निगुती । ध्रुव प्रल्हाद परीक्षिती ।
आम्हीं तयाचे सांगाती ॥ भावें भक्ति अनुसरलों ॥३॥
लहाना आनि सहाना । इडा पिंगळा सुषुम्ना ।
पवनपंथे योगी जाणा । ब्रह्मास्थान न्यावया ॥४॥
तेथें सप्त धातूंची आटणी । या नांव बोलिजे कुंडलिनी ।
ती तंव असाध्य कहाणी । तुम्हीं त्या पंथें नव जावें ॥५॥
एक यज्ञाचोनि बळें । इच्छी स्वर्गांची फळे ।
दिवस चारी सोहळे । पुरती इंद्रियांचे ॥६॥
तप वेंचिलिया पुढती । मागुती मृत्युलोकी लोटतीं ।
तेथें आहे पुनरावृत्ती । तुम्ही त्या पंथें नव जावे ॥७॥
नाना बळिदानें देती । गळां वोखदें बांधिती ।
क्रूर दैवतें पूजिती । ते काय पुरविती इच्छिलें ॥८॥
तैसा नव्हें लक्ष्मीपती । त्याची कोणी न करिती भक्ति ।
मुढ सिंतरले नेणों किती । तया होय गती यमापंथु ॥९॥
तीर्थें तीर्थ प्रदक्षिणा । क्षमा नाहीं अंतःकरणा ।
कोप आलिया उगाणा । होय केलीया पुण्याचा ॥१०॥
तैसीच प्रतिज्ञा मतें । गर्वें वाहवालीं बहूतें ।
तुम्हीं नव जावें तया पंथें । साधुसंगती अनुसारा ॥११॥
हरिश्चर्द्रं सूर्यवंशी । तेणें ठीकिली हो काशी ।
अर्थ दिधला महंतासी । स्त्रीपुत्रांसी विकुनी ॥१२॥
तैसेंच बळी बिभीषण । हनुमंत उद्धव अक्रूर जाण ।
रुक्मागंद सुलक्षण । येणेंचि पंथे उद्धरले ॥१३॥
मेघ वर्षाती धारा प्रबळा । तेणें वाहाती नदी नद वोहळा ।
त्या मीनलीया सिधुं जळा । आगाधपण पावती ॥१४॥
तैसी ही विद्या पाहा हो । श्रीगुरुचरणीं प्रेमभावो ।
भानुदास म्हणे हा उपावो । संसार वावो निस्तरेल ॥१५॥
५०
मनासी करीं पां रे बोध । आतां लवकरी होई सावध ।
सांडी द्वैत भेदाभेद । वाचे उच्चारी रामकृष्ण गोविंद ॥१॥
व्रत करी एकादशी । नेमे जाई पंढरीसी ।
आषाढी आणि कार्तिकीसी । दोहीं वारींसी चुकों नको ॥२॥
सोपे वर्म म्हणे भानुदास । नाचा गातां माना उल्हास ।
आणिक नको बा हव्यास । साधीं साधन हेंचि सोपे ॥३॥
५१
योगाचिया आटी नको धरुं पोटीं ।
वायीं शीण तळवटीं तुज होय ॥१॥
यज्ञाचिया आटी नको धरुं पोटीं ।
वायां शीण तळवटीं तुज होय ॥२॥
जपाचिया आटी नको धरुं पोटीं ।
वायां शीण तळवटीं तुज होय ॥३॥
तपाचिया आटी धरुं नको पोटीं ।
वायां शीण तळवटीं तुज होय ॥४॥
अनुष्ठानाचिया आटी नको धरु पोटीं ।
वायां शीण तळवटीं तुज होय ॥५॥
भानुदास म्हणे रामनामें गोष्टी ।
धन्य तूं सृष्टिमाजीं होई ॥६॥
५२
कामाचिया सोसें पडशी पतनीं ।
यमाची जाचणी बहु असे ॥१॥
क्रोधाचिया सोसें पडशी पतनीं ।
यामाची जाचणी बहु असे ॥२॥
मदाचिया सोंसे पडशी पतनीं ।
यमाची जाचणी बहु असे ॥३॥
लोभाचिया सोसें पडशीं पतनीं ।
यमाची जाचणी बहु असें ॥४॥
भानुदास म्हणे सांडोनियां सोस ।
होई रे उदास सर्व भावें ॥५॥
५३
आशेचिया सोसें गुंतसी पामरा ।
न चुकती वेरझारा चौर्‍याशींच्या ॥१॥
मदाचिया सोसें गुंतसी पामरा ।
न चुकती वेरझारा चौर्‍यांशींच्या ॥२॥
तृष्णेचिया सोंसे धांवंशी पामरा ।
न चुकती वेरझारा चौर्‍याशींच्या ॥३॥
कल्पनेच्या मागे धांवशी कल्पका ।
न पावसीं सुखा बुडसी वायां ॥४॥
भानुदास म्हणे सर्व हें सोडुनी ।
एक चक्रपाणी सखा करीं ॥५॥
५४
साधनाच्या आटी नको रे कपाटीं ।
पंढरी वैकुंठ पाहें डोळां ॥१॥
मंत्राचा आटी पडशील व्यसनीं ।
पंढरी जाउनी पाहे डोळां ॥२॥
तपाचिया आटी पडशी डोंगरीं ।
पाहें पां पंढरी डोळेभरी ॥३॥
यज्ञाच्या आटी फिरुं नको देशा ।
पंढरीनिवास पाहे डॊळां ॥४॥
भानुदास म्हणे नामाचा हव्यास ।
पंढरी सुखास पात्र होशी ॥५॥
५५
भाबांवसी कां रे माझें म्हणसी ।
कोण हे कोणासी कामा आले ॥१॥
घेई तूं अनुभव कोणाचे ते कोण ।
अंतकाळीं जाण पारखे होती ॥२॥
जवळी असतां धन कांही रुका ।
तेव्हा म्हणती सखा दादा भाई ॥३॥
हीनपणें म्हणती अभागी करंटा ।
जन्मला फुकटा मारतां बरें ॥४॥
भानुदास म्हणे ऐसें हे जन ।
परी माझें जाण करिती वायां ॥५॥
५६
नको फिरूं रानीं वनीं तूं दुर्गघाट ।
सोपीं आहे वाट पंढरीची ॥१॥
नको करुं जप तप अनुष्टाहान ।
सोपी आहे जाण पंढरी हे ॥२॥
नको जाऊं तीर्था मनाच्या हव्यासें ।
जाई तुं उल्हासें पंढरीसी ॥३॥
नको करुं योग अष्टांग निर्वाण ।
सोपें तें भुवन पंढरी जगीं ॥४॥
भानुदास म्हणे सोपें वर्म राम ।
कासयासी श्रम करिसी बहु ॥५॥
संत भानुदास अभंग मुमुक्षूसबोध समाप्त
शेतमालाची मोफत जाहिरात करण्यासाठी कृषी क्रांती ला अवश्य भेट द्या
ref: transliteral