संत भानुदास अभंग अद्वैत

संत भानुदास अभंग अद्वैत गाथा – एकूण ७ अभंग

१

उद्भवला ॐकार त्रिमातृकेसहित ।
अर्थ मातृके परतें प्रणवबीज ॥१॥
माया महत्तत्त्व जाले तिन्ही गुण ।
चौ देहांची खूण ओळखावी ॥२॥
अंतःकरणीं जाला तत्त्वांचा प्रसव ।
पंचतत्त्वें सर्व रुपा आलीं ॥३॥
पांचहि गुण जाले पंचवीस ।
परि भानुदास वेगळाची ॥४॥

२

षड्विकार आणि सप्त चक्रावळी ।
अष्ट भिन्न जाली प्रकृत ते ॥१॥
नावनाडी रचन दश इंद्रियांची ।
अकराव्या मनाची गति तूंचि ॥२॥
विषय इंद्रिय वासना उप्तत्ती ।
तुजमाजी येती जाती सर्व ॥३॥
चिन्मयाचा दीप साक्षित्वासी आला ।
भानुदास त्याला नाम जालें ॥४॥

३

वाचा आणि अवस्था भोग अभिमानी ।
पुरुषार्थ खाणी चारी मुख्य ॥१॥
कीटक भ्रमर जंगम स्थावरत्व ।
भरलें महतत्त्व कोंदाटोनी ॥२॥
चेताविता याला कोण आहे येथें ।
ओहं सोहं भाते लाऊनियां ॥३॥
फुंकितो तो कोण आणिक दुसरा ।
वर्म गुरुपुत्रा न कळेचि ॥४॥
सृष्टिचा उभारा केला तो संकल्प ।
भानुदास दीप प्रज्वळिला ॥५॥

४

तुजपासाव सर्व परी तूं नोहेसि ।
ऐसें आपणासी बुझे बापा ॥१॥
कर्तृत्व करुनि आहे तो निराळा ।
परब्रह्मा निर्मळ मळ नाहीं ॥२॥
देहाचिये ऐसी कारुनी निराळा ।
स्वस्वरुपीं ठसा ठसलासि ॥३॥
चिन्मयरुप मूळ ॐकार बीज ।
भानुदासीं निज लाधलें तें ॥४॥

५

जोडीचे घोंगडें येव्हढीये राती ।
कानींची कुंडले करी जगा ज्योति ॥१॥
वोळखिला वोळखिला खुणा ।
वोळखिला माय पंढरीचा राणा ॥२॥
होये न होये ऐसा संशय गमला ।
निर्धारितां विश्वव्यापक देखिला ॥३॥
हृदयमंदिरीं दाटोनी धरावा ।
ही खुण सांगे भानुदास देवा ॥४॥

६

तुज पाहूं जाता नये कांहीं हातां ।
अससी तत्त्वतां साध्य नाहीं ॥१॥
तुझा तूंचि मागें परतोनि पाहें ।
तुजपाशीं आहे भुलुं नको ॥२॥
पिंडीं तें ब्रह्मांडी बोलताती वेद ।
होई तूं सावध भुलूं नको ॥३॥
भुललिया माया श्रम तुज झाला ।
फिरसी वेळोवेळां चौर्‍यायंशी ॥४॥
चौर्‍यायंशी आवर्तनें होती गा तुज ।
सांगतसे गुज जीवीं धरा ॥५॥
भानुदास म्हणें सदगुरु कारणें ।
पुरवील तुमचें पेणें निश्चयेंसीं ॥६॥

७

अवतारादिक जाले कर्मभूमीं आले ।
विश्व जनीं दोखिलें आपुले डोळां ॥१॥
देखिल्या स्वरुपा नुद्धरे काय जन ।
तें काय म्हणोन सांगों स्वामीं ॥२॥
उद्धरत काय नहीं आत्मज्ञान ।
देखिलें तें जाण सर्व वाव ॥३॥
वाव म्हणों तरी कोंदलें स्वरुप ।
लावलिया माप मोजवेना ॥४॥
देखत देखत वेडावल जन ।
रूप डोळेवीन पाहूं जाती ॥५॥
भानुदास म्हणे सदगुरुच्या लोभें ।
आहेचि तें उभें विटेवरी ॥६॥