चोखियाचे घरी नवल वर्तले ।
पाहुणे ते आलें देवराव ॥१॥
सोयर निर्मळा होत्या दोघी घरी ।
पाहुणा श्रीहरी आला तेव्हां ॥२॥
खोपट मोडकें द्वारी वृदांवन ।
बैसे नारायण तया ठायीं ॥३॥
दोघी प्रेमभरित धरिती चरण ।
घालितीं लोटांगण जीवेभावें ॥४॥
कोठोनियां स्वामी आलेती तें सांगा ।
येरू म्हणे पै गा दूर देशीं ॥५॥
झाले दोन प्रहर क्षुधेने पीडिलों ।
म्हणोनियां आलों तुमचे सदनी ॥६॥
कोणाचें हें घर सांगा हो निर्धार ।
ते म्हणती महार आम्ही असों ॥७॥
येरू म्हणें घरी कोण अधिकारी ।
कैसी चाले परी संसाराची ॥८॥
मग त्या ऐकोनी तयाचे बोलणें ।
म्हणती देवाजीनें निकें केलें ॥९॥
वंका म्हणे ऐसा कृपाळु श्रीहरी ।
चोखियाचे घरी राहे सुखें ॥१०॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
